دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت هان مشو نومید چون واقف نه​ای از سر غیب ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور باشد اندر پرده بازی​های پنهان غم مخور چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور سرزنش​ها گر کند خار مغیلان غم مخور هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور